Het uur van de waarheid

Onderstaand artikel stond in de Klettern van september 2009.Ik heb het voor jullie samengevat en vertaald want ik vond het een bloedstollend ”Believe it or not” verhaal.
De Britse Trad-klimmer James McHaffie probeerde de legendarische route Master’s Wall in Noord Wales à vue te klimmen. Zijn dramatische poging werd een legende.
Aan de Zwarte wand in Wales wordt vooral Trad geklommen. De laatste grote prestatie, een compacte plaat aan de Oostpeiler, topte Jerry Moffat in het jaar 1980.Nadat hij de bewegingen lange tijd had ingestudeerd, beklom Jerry de praktisch ongezekerde muur Master’s Wall (E7,6b).Master’s Wall loopt echter maar over drie vierde van de wand, het bovenste stuk gladde wand bleef lange tijd niet beklimbaar. Jonny Dawes loste de zelfmoordpuzzel op en beklom de route Indian face (E9,6c), de eerste E9 route van de wereld. Indian face is kompleet ongezekerd.
Elegant startte James de plaat te beklimmen, bracht aan de kleine zijgrepen steeds zijn gewicht goed laag zodat hij goed op zijn voeten stond. Zijn onervaren zekeringspartner gaf vlot touw zonder te beseffen dat dit touw maar voor zeer weinig nut was.
Na 30 meter zware,ongezekerde meters begon James te vertragen. Aan een passage waar een val de dood betekende, lag voor zich een beweging, die hij onmogelijk zou kunnen terug afklimmen. Zijn Cliffhanger , zijn enig mogelijke en extreem twijfelachtige zekeringsmogelijkheid , had hij vergeten. De rots was groen en vochtig. De route werd al vele jaren niet meer geklommen.
Met kloppend hart ging James door en greep de volgende greep. SHIT. De greep was slecht. Zijn positie werd minder gunstig, nu ging het om alles of niets. Vele à vue beklimmingen van E7 routes hadden hem echter mentaal sterk gemaakt om verder te klimmen. Het volgende kantje lag ver buiten zijn bereik, hij plaatste daarom zijn voet iets hoger ….STREKKEN ..en bracht de ene vinger na de andere op de rand. Nu was hij volledig uitgestrekt. Wild met de voeten roeiend lukte het hem noch vast te houden. Naar zijn gevoel had hij al E8 geklommen, het klimmen werd echter nog maar zwaarder. VERTWIJFELING
Met paniekerige wijd opengesperde ogen zocht hij de wand af en ontdekte de volgende greep van Master’s Wall enkele onmogelijke meters naar links. Hij was afgeweken van de route en zat ofwel in de route Indian Face of ergens in niemandsland tussen beide routes. Hij was à vue op een terrein dat minstens E9 was en daarvoor was hij niet klaar.
Hoog boven op de plaat zittend als een kind dat op de stroming in een meer gedreven had, begon James te breken. Zijn zelfvertrouwen was samen met de grepen verdwenen. Hij kon niet meer verder en niet terug. Met verkrampte benen en uitschuivende schoenen begon hij te vloeken. Dan werd hij stil en legde zijn voorhoofd tegen de rots. Zijn snellere, luidere ademhaling veranderde in rochelen. Zijn partner hield het nutteloze touw vast als een rozenkrans, zijn vingers streken zenuwachtig over de beide strengen. Terwijl James vertwijfeld probeerde, de balans te houden, greep James met één hand de zijgreep en bracht de andere hand voorzichtig naar zijn gordel. Hij bond zich uit en bekeek met grote angst hoe beide touwen over de rots in de diepte vielen. Hier stond hij nu moederziel alleen en volledig ongezekerd 40 meter boven de grond. Zijn zekeringspartner pakte het touw en spurtte weg om James van boven te redden. Hij kende echter de weg niet aan deze wand en weldra van hem van niets meer te horen of te zien. Een volledig uur verliep en er was nog geen touw te zien.
Eerst ademde James rustig, leunde zijn kop tegen de wand en wisselde ritmisch handen en voeten op de grepen en voetsteunen af, om tegen de vermoeidheid te strijden.Hij stond aan een moeilijke passage, de kleine randen waren slecht. Uiteindelijk werd het hem teveel en begon hij te wenen. Hij schreeuwde om zijn leven. Hij schreeuwde zijn partner verschrikkelijke dingen toe, werden echter ongehoord weggewaaid door de bijtende wind. Hij schreeuwde verder. Een tweede uur verliep.
Met het derde uur kwam de stilte. Tranen bedekten zijn bril. Hij kon zijn vingers en tenen niet meer voelen. Met tenen en vingers die aanvoelden als was, was het te moeilijk zin positie te veranderen. Zijn gewicht drukte op zin zolen van zijn schoenen, verboog de rubber van zijn schoenen iets te ver. Langzaam sloot hij zijn ogen. Dan, een geruis. Het touw slingerde de rots naar beneden drie meter naast hem. Hij kon daar niet naar toe klimmen. Ondraaglijk traag slingerde het in de wind, dichter en dichter tot … hij het kon grijpen.
Met verkrampte handen en volledig uitgeput probeerde James een mastworp te maken, probeerde wanhopig met het touw een ophanglus te maken. Het lukte hem niet.Hij jankte. Met zijn laatste kracht duwde hij het touw door de snapper van de musketon, op dat moment glijden zijn voeten weg.Hij viel. DOOD
Terwijl hij het touw door de musketon zag flitsen werd het hem duidelijke dat hij geen juiste knoop had gemaakt. Hij had het touw maar eenmaal om het metaal gewikkeld. Nu viel hij als een pop de plaat naar beneden. Plotseling knalde hij tegen de rots, veerde kort op naar boven en stopte uiteindelijk met een schok.
Tien meter boven de grond stopte zijn val. Een eenvoudige krul in het touw had zich in zijn musketon verklemd. Hij ging een moment aan dit touw. Dan begon hij te wenen.
James McHaffie overleefde deze bloedstollende val met blaren op zijn vingers en kan sindsdien zijn teenuiteinden niet meer goed voelen.

John Bachar - Eén solo te veel

John Bachar , velen jonge klimmers kennen hem misschien niet maar in de jaren 70-80 was dit één van de grote grensverleggende Amerikaanse klimmers.Je kon hem zien klimmen in de Masters of stone videofilmen.Hij klom als eerste "Chaisin the train " in de Frankenjura (Duitsland) die een lange tijd de moeilijkste route van Europa was.Hij was echter ook beroemd geworden voor zijn solo klimmen.Ter informatie solo klimmen wilt zeggen dat je zonder touw lange rotsroutes klimt.Als je valt van grote hoogte, kom je op de grond terecht en ben je meestal dood of zwaargekwetst.John Bachar klom routes tot graad 5.13 (7c+) zonder touw.Hij was een zeer ervaren solo klimmer want in zijn leven klom hij zowat 500.000 meter zonder touw.Op 5 Juli 2009 op 52 jarige leeftijd was dit echter één solo te veel en storte hij neer en stierf één dag later in het ziekenhuis.

Filmpje You tube Manolo

Igance en Manolo zijn deze week hard aan het trainen .Manolo voor Boulder aan de Zee en Ignace voor het Wereldjeugdkampioenschap in Valence.
Ondertussen een kort filmpje van Manolo die een dynamische pas doet op You tube geplaast.
Het is vertraagd afgespeeld en daardoor is het geluid ook enigszins anders dan in werkelijkheid.
Het lijkt meer op het geluid van de Hulk of een Red Gorilla.
Hier is de link.
http://www.youtube.com/watch?v=XIur6ivGVpU

No Limits

Dat de grenzen er zijn om verlegd te worden is in deze periode weer duidelijk.

Niet alleen in de klimsport worden de grenzen verlegd.Gisteren verpulverde namelijk Usain Bolt het wereldrecord op de 100 meter sprint in 9"58 .Een verbetering van 11 hondersten !

Ook een uitzonderlijke klimprestatie is de 8b à vue "A todo gas" Rodellar vermeld op http://www.climbing.nl/ van de jonge 16 jarige Nederlander Tim Reuser.

We hebben het moment dat Ignace zijn eerste 8A klom op video kunnen opnemen en deze staat nu op youtube http://www.youtube.com/watch?v=zBUATYkxHZs.

KBF Stage Ignace Marches-Les-Dames

Van Woensdag 12 Augustus tot Vrijdag 14 Augustus was Ignace op KBF stage bij de Para's in Marches-Les Dames.Er was niet veel volk. Alleen Ignace,Lukas Geukens en Tijl Smitz maar ze hebben hun wel goed geamuseerd .

Woensdag deden ze een orientatieloop en gingen ze klimmen in de klimzaal in Jambes.Ignace deed er twee 7b's a vue.

Donderdag deden ze klettersteig,deathrides,apebrug,hindernispiste,... en nog veel meer van dat leuks.Daarna klommen ze nog op de trainigsklimwand van de para's.

Vrijdag gingen ze rotsklimmen in Marches-Les-Dames en Beez waar Ignace nog 3 7a's a vue en 1 7a flash deed.

Ze werden er goed door de para's ontvangen en hebben heel wat technieken van het leger geleerd.

De vingerblessure van Ignace is over want hij klimt nu toch al geruime tijd zonder pijn.

De behandeling van Karen heeft duidelijk resultaat opgeleverd!

8a voor Anak Verhoeven

Gisteren lazen we op http://www.belclimb.net/ dat Anak Verhoeven in Rodellar de route Argo 8A gelukt heeft.Dit is voor ons wel het klimnieuws van het jaar.Anak is namelijk nog maar 13 jaar jong !Vorig jaar hebben we enkele dagen samen met de familie Verhoeven samen geklommen in Rodellar en toen klom Anak ongeveer 7a+ toprope.Nu 1 jaar later doet ze 8a ! Wat een progressie op 1 jaar.Een 8a route lukken blijft voor sommige klimmers een ultieme droom en Anak heeft deze al verwezenlijkt op deze zeer jonge leeftijd.Je moet niet vragen wat we nog van haar kunnen verwachten in de toekomst.Ze zal ons nog doen verbazen in de toekomst !

Proficiat Anak. We zijn trots op je.

Wereldbekerwedstrijd Barcelona

Gisterenavond zagen we live op internet de finale van de wereldbekerwedstrijd voor de volwassenen.Dankzij www.climb2climb.be vond ik de link naar de live uitzending.We zagen Muriel Sarkany in de finale bij de vrouwen achtste worden en Adam Ondra voor de eerste keer winnen bij de mannen.Er keken gisteravond 2500 man naar de finale volgens de IFSC .
We vonden het fantastisch om vanachter de PC deze wedstrijd te kunnen volgen.
Voor ons veel spannender dan naar een voetbalwedstrijd te kijken.We leefden helemaal op in het spektakel !
Volledige uitslag van de internationale wedstrijden vind je op www.ifsc-climbing.org .

Ignace is weer beginnen trainen.Zijn vinger doet geen pijn meer maar we blijven voorzichtig om overbelasting te vermijden.De volgende weken zal Jerome de Boeck hem begeleiden om Ignace optimaal in vorm te krijgen voor de Wereldbekerwedstrijd.
Volgens de info die we op het net hebben kunnen vinden wordt de wedstrijd in Valence van Ignace ook gefilmd en kan je live volgen op www.mineral-spirit.competition/videos.html .
Kan je dus lekker achter de Pc meeleven met Ignace en voor hem supporteren !

Manolo is super gemotiveerd voor BAZ in Scheveningen (Nederland).Indien Ignace niet in de halve finales van de wereldbeker zou kunnen deelnemen dan zijn we van plan zaterdag 29 Aug naar BAZ te komen.We vinden dit namelijk een super leuke wedstrijd.
Zie www.baz.climbing.nl voor foto's en videos .