Zaterdag 19 September nam Ignace weer deel aan een Internationale wedstrijd.
Nu in Edinburg in Schotland.
In de eerste kwalificatieroute raakt hij 39 grepen ver en behaalde hij een 15° plaats .
In de tweede kwalificatieroute raakte hij de 18° greep en behaalde hij een 14° plaats.
In totaal een 15° plaats.Lukas Geudens hield de 18° greep in de tweede kwalificatieroute en behaalde hierdoor een 14 ° plaats.Loic Timmermans is sterk bezig want hij topte de eerste route en behaalde een 4° plaats in de tweede route zodat hij naar de finale mag op zondag.
Jurgen Lis klom ook sterk want hij behaalde een 14°plaats.Volgens mij zijn beste resultaat ooit op een Europese wedstrijd.
Uitslagen van de Belgische deelnemers:
Lukas Geudens 14°plaats Jongens B
Jurgen Lis 14° plaats Jongens Juniors
Debreyne Ignace 15° plaats Jongens B
Claert Cédric 21° plaats Jongens A
Mattheys Manon : 15° plaats Meisjes B
Romane Herson : 19° plaats Meisjes B
De Uitslag van Loic weten we morgen als hij de finale heeft geklommen.
zaterdag 19 september 2009
maandag 14 september 2009
Finales EYS Munchen 2009
De finales werden allemaal op de buitenmuur in Munchen geklommen.
Loic Timmermans behaalde een mooie 5de plaats in de Lead finale.
Ignace geraakte tot de 1/4 speedfinales .Hij zette ook een goede tijd neer van 33,61 sec zodat hij in de eindrangschikking 6de werd.
Loic Timmermans behaalde een mooie 5de plaats in de Lead finale.
Ignace geraakte tot de 1/4 speedfinales .Hij zette ook een goede tijd neer van 33,61 sec zodat hij in de eindrangschikking 6de werd.
zaterdag 12 september 2009
EYS Munchen 11-13 September
Ignace nam deel aan de Europese Youth series in Munchen.Vrijdagochtend 11 september was hij heel vroeg opgestaan ( 4.30 Hr).Op 't school Don Bosco Hoboken deden ze een beetje moeilijk om hem te laten meegaan maar omdat hij vorig jaar schitterende uitslagen had , mocht hij toch mee!
Vrijdag was er de kwalificatie voor de speed en daar leverde Ignace een uitstekende prestatie : een tijd van 36.02 sec voor de twee kwalificatieroutes.Hij zette de 3de beste tijd neer zodat hij geplaatst is voor de 1/8 speedfinale op Zondag.In de speed finale zitten de 8 beste deelnemers en moet je steeds sneller dan je tegenstrever klimmen om verder te geraken.Dit wordt dus een spannende wedstrijd.In Belgie is Speedklimmen niet zo populair maar we kunnen je verzekeren dat het fysiek zwaar is .Ignace was de enige Belgische deelnemer voor de speed in Munchen!
Zaterdag moest Ignace als vijfde klimmen in de eerste Lead kwalificatieroute.Een route waarvan het eerste gedeelte heel technisch op miniscule greepjes was gevolgd door een zware overhang.Het was in deze overhang dat een verre zware pas was en waar hij eruit viel.Ook Lukas en zelfs Loic geraakten hier niet voorbij.Loic kon wel de volgende greep waar Ignace heen ging tikken en behaalde daardoor een 7de plaats terwijl Lukas en Ignace een 18° plaats deelden.
De tweede route was op de buitenmuur.In het midden was een module waar je een mono moest gebruiken om verder te gaan.Ignace gaf weer het beste van zichzelf en geraakte vrij hoog tot de 25ste greep.Lukas viel al op de 13e greep maar Loic overtrof zichzelf en en kon de laatste 38e greep van de route tikken.Loic behaald daardoor een 2°plaats in deze route.Ignace een 17e en Lukas een 25e.Ignace klom dus een 18e en een 17e plaats in de twee kwalificatie routes maar in de totale rangschikking maar een 21e plaats op de 41 deelnemers.Lucas behaalde de 24e plaats.Loic een 5e plaats en mocht dus naar de finale !
Wat nog opmerkelijk is dat in de Jeugd B finale 4 van de 10 finalisten Duitsers zijn !
De andere Belgische deelnemers behaalden de volgende plaatsen :
Camille Duhoux 29° plaats Jeugd B Meisjes
Claert Cedric 36°plaats Jeugd A Jongens
Zondag 13 September : Loic in de Lead finale en Ignace in de 1/8de speedfinale !
Vrijdag was er de kwalificatie voor de speed en daar leverde Ignace een uitstekende prestatie : een tijd van 36.02 sec voor de twee kwalificatieroutes.Hij zette de 3de beste tijd neer zodat hij geplaatst is voor de 1/8 speedfinale op Zondag.In de speed finale zitten de 8 beste deelnemers en moet je steeds sneller dan je tegenstrever klimmen om verder te geraken.Dit wordt dus een spannende wedstrijd.In Belgie is Speedklimmen niet zo populair maar we kunnen je verzekeren dat het fysiek zwaar is .Ignace was de enige Belgische deelnemer voor de speed in Munchen!
Zaterdag moest Ignace als vijfde klimmen in de eerste Lead kwalificatieroute.Een route waarvan het eerste gedeelte heel technisch op miniscule greepjes was gevolgd door een zware overhang.Het was in deze overhang dat een verre zware pas was en waar hij eruit viel.Ook Lukas en zelfs Loic geraakten hier niet voorbij.Loic kon wel de volgende greep waar Ignace heen ging tikken en behaalde daardoor een 7de plaats terwijl Lukas en Ignace een 18° plaats deelden.
De tweede route was op de buitenmuur.In het midden was een module waar je een mono moest gebruiken om verder te gaan.Ignace gaf weer het beste van zichzelf en geraakte vrij hoog tot de 25ste greep.Lukas viel al op de 13e greep maar Loic overtrof zichzelf en en kon de laatste 38e greep van de route tikken.Loic behaald daardoor een 2°plaats in deze route.Ignace een 17e en Lukas een 25e.Ignace klom dus een 18e en een 17e plaats in de twee kwalificatie routes maar in de totale rangschikking maar een 21e plaats op de 41 deelnemers.Lucas behaalde de 24e plaats.Loic een 5e plaats en mocht dus naar de finale !
Wat nog opmerkelijk is dat in de Jeugd B finale 4 van de 10 finalisten Duitsers zijn !
De andere Belgische deelnemers behaalden de volgende plaatsen :
Camille Duhoux 29° plaats Jeugd B Meisjes
Claert Cedric 36°plaats Jeugd A Jongens
Zondag 13 September : Loic in de Lead finale en Ignace in de 1/8de speedfinale !
zondag 30 augustus 2009
BAZ 2009
Na het slapen in de auto gedurende de reis van het Wereldjeugdkampioenschap in Valence naar Scheveningen, deden Ignace en Carl een pitstop thuis zodat Ignace nog 1 uur in zijn eigen bed kon slapen.Daarna vertrokken we met het hele gezin naar Schevingen.Onderweg pikten we ook nog Robke 11 jaar op die zijn eerste wedstrijd ging klimmen.
Toen we aan het strand aankwamen zagen we dat er een hevige wind stond en dat het blijkbaar de hele nacht had geregend.De valmatten aan de boulders lagen er daarom nog niet. Gelukkig hadden we ons eigen crashpad meegenomen zodat we toch om 10.00 Hr konden starten.Er was echter ook een enorme verrassing.De organisatie had namelijk beslist de categorïen te wijzigen .De jongens en meisjes werden gescheiden,dat wisten we al .Er was echter nu een categorie B+C voor kinderen van 12 tot en met 15 jaar en een categorie A : de 16 - 17 jarigen.Manolo die voor deze wedstrijd hard had getraind kwam dus nu in de categorie van zijn broer Ignace die 3 jaar ouder is.Zich kwalificeren voor de finale zou dus een onmogelijke opgave worden.Manolo liet de moed echter niet zakken en gaf het uiterste van zichzelf.Hij klom vier 7a Boulders en twee 6C boulders.Dit was echter onvoldoende om de finale te halen.Later bleek dat je minstens zes 7a boulders moest klimmen.
Ignace voelde zich goed en stopte nadat hij één 7b ,één 7a+ en vier 7A boulders klom.Dit was voldoende voor de kwalificatie van de finale.
Anak Verhoeven klom ook sterk met vier 7a's en kon zich gemakkelijk kwalificeren voor de finale.
In de finale klommen Ignace,Daan Groskamp en Tom Hendriks alle drie routes à vue zodat er een superfinale nodig was om te bepalen wie de winnaar Jongens B+C was.In de superfinale tikten ze allemaal dezelfde greep zodat het onduidelijk was wie gewonnen had.Had Tom de greep iets langer gehouden ??.Geen van beide drie klimmers wist nu wie er gewonnen was.Ze moesten wachten op de prijsuitreiking om duidelijkheid te hebben.De zenuwen stonden gespannen .Derde plaats voor Tom , tweede plaats voor .... Daan . Ignace had gewonnen bij Jongens B+C! Wat een thriller !
Anak verhoeven was te sterk voor de andere meisjes zodat ze vlot won in haar categorie meisjes B+C.
Pierre Colignon een andere Belg won ook vlot in de categorie A Jongens.Channah Brandsema won bij de meisjes A .
Bij de Volwassenen won Muriel Sarkany bij de Dames .Hayen Magali werd tweede .
Bij de mannen was de dominantie van de Nederlanders groot want daar won Wouter Jongenelen,tweede werd Casper Ten Sijthof en derde werd Ferdinand Schulte.
Voor de allerallerjongste 11 en jonger won toch wel de jonge Belg Rob Denayer,de klimmer die we hadden meegenomen voor zijn eerste boulderwedstrijd !Ongelooflijk maar waar!
Toen we aan het strand aankwamen zagen we dat er een hevige wind stond en dat het blijkbaar de hele nacht had geregend.De valmatten aan de boulders lagen er daarom nog niet. Gelukkig hadden we ons eigen crashpad meegenomen zodat we toch om 10.00 Hr konden starten.Er was echter ook een enorme verrassing.De organisatie had namelijk beslist de categorïen te wijzigen .De jongens en meisjes werden gescheiden,dat wisten we al .Er was echter nu een categorie B+C voor kinderen van 12 tot en met 15 jaar en een categorie A : de 16 - 17 jarigen.Manolo die voor deze wedstrijd hard had getraind kwam dus nu in de categorie van zijn broer Ignace die 3 jaar ouder is.Zich kwalificeren voor de finale zou dus een onmogelijke opgave worden.Manolo liet de moed echter niet zakken en gaf het uiterste van zichzelf.Hij klom vier 7a Boulders en twee 6C boulders.Dit was echter onvoldoende om de finale te halen.Later bleek dat je minstens zes 7a boulders moest klimmen.
Ignace voelde zich goed en stopte nadat hij één 7b ,één 7a+ en vier 7A boulders klom.Dit was voldoende voor de kwalificatie van de finale.
Anak Verhoeven klom ook sterk met vier 7a's en kon zich gemakkelijk kwalificeren voor de finale.
In de finale klommen Ignace,Daan Groskamp en Tom Hendriks alle drie routes à vue zodat er een superfinale nodig was om te bepalen wie de winnaar Jongens B+C was.In de superfinale tikten ze allemaal dezelfde greep zodat het onduidelijk was wie gewonnen had.Had Tom de greep iets langer gehouden ??.Geen van beide drie klimmers wist nu wie er gewonnen was.Ze moesten wachten op de prijsuitreiking om duidelijkheid te hebben.De zenuwen stonden gespannen .Derde plaats voor Tom , tweede plaats voor .... Daan . Ignace had gewonnen bij Jongens B+C! Wat een thriller !
Anak verhoeven was te sterk voor de andere meisjes zodat ze vlot won in haar categorie meisjes B+C.
Pierre Colignon een andere Belg won ook vlot in de categorie A Jongens.Channah Brandsema won bij de meisjes A .
Bij de Volwassenen won Muriel Sarkany bij de Dames .Hayen Magali werd tweede .
Bij de mannen was de dominantie van de Nederlanders groot want daar won Wouter Jongenelen,tweede werd Casper Ten Sijthof en derde werd Ferdinand Schulte.
Voor de allerallerjongste 11 en jonger won toch wel de jonge Belg Rob Denayer,de klimmer die we hadden meegenomen voor zijn eerste boulderwedstrijd !Ongelooflijk maar waar!
Jeugd Wereldkampioenschap 2009 Valence
Na de aangepaste voorbereiding omwille van een vingerblessure was Ignace klaar om aan zijn eerste Jeugd Wereldkampioenschap deel te nemen.
Dag 1:
Donderdag 27 Augustus 2009 was de eerste kwalificatieroute.Lukas Geudens mocht als eerste de spits bij de jongens B afbijten om 11.00 Hr op zijn eerste deelname aan een Wereldkampioenschap. Ignace starte als 47ste van de 70 deelnemers en moest wachten tot de late namiddag.Het was zonnig en warm weer in Valence zodat de temperatuur in de enorme sporthal hoog opliep.
De route was in het centrale gedeelte van de klimmuur.Het eerste gedeelte licht overhangd en dan een steeds steiler wordende overhang waarin een knieklem kon gebruikt worden om te rusten.De eindgreep moest je dynamisch gaan halen.De route was zeker te doen 7b+ was ongeveer de moeilijkheidsgraad.Ignace klom vlot tot de knieklem,was nog niet verzuurd.Klom dan via enkele kleine regletten verder, kwam echter plotseling los met zijn voeten,bleef nog hangen maar panikeerde en zag alleen maar de handgrepen en vergat zijn voeten goed te plaatsen zodat hij plots moest loslaten in deze steile overhang.Hij was teleurgesteld want deze route was zeker te doen.Hij eindigde op een gedeelde 37° plaats samen met Lukas.Met een 37° plaats zou het zeer moeilijk worden om zich te kwalificeren voor de halve finales want dit is maar bestemd voor de 26 beste van de wereld.Loïc Timmermans deed uitstekend want hij topte deze route.Ook Sebastien Berthe topte zijn eerste qualificatie route.
S'avonds gingen alle deelnemers van de klimhal door het centrum van Valence naar de Speedklimwand die aan de andere kant van de stad lag.Het was als een openingsceremonie van de Olympische spelen.Eén deelnemer droeg een bordje met de naam van het land en daarachter volgden hun landgenoten.Sommmigen landen hadden maar één deelnemer zoals Luxemburg en Litouwen.Er speelde een fanfare voor deze masa van meer dan 600 jeugdige klimmers uit alle landen van de wereld.Alle straten in het centrum van Valence werden afgezet en er reed politie voor en achter de parade.Het was een indrukwekkend schouwspel.De volgende dag stond er een hele pagina in de lokale krant "Le Dauphine" met een kleine foto op de voorpagina. De klimmers voelden zich hier hartelijk welkom !
Dag 1:
Donderdag 27 Augustus 2009 was de eerste kwalificatieroute.Lukas Geudens mocht als eerste de spits bij de jongens B afbijten om 11.00 Hr op zijn eerste deelname aan een Wereldkampioenschap. Ignace starte als 47ste van de 70 deelnemers en moest wachten tot de late namiddag.Het was zonnig en warm weer in Valence zodat de temperatuur in de enorme sporthal hoog opliep.
De route was in het centrale gedeelte van de klimmuur.Het eerste gedeelte licht overhangd en dan een steeds steiler wordende overhang waarin een knieklem kon gebruikt worden om te rusten.De eindgreep moest je dynamisch gaan halen.De route was zeker te doen 7b+ was ongeveer de moeilijkheidsgraad.Ignace klom vlot tot de knieklem,was nog niet verzuurd.Klom dan via enkele kleine regletten verder, kwam echter plotseling los met zijn voeten,bleef nog hangen maar panikeerde en zag alleen maar de handgrepen en vergat zijn voeten goed te plaatsen zodat hij plots moest loslaten in deze steile overhang.Hij was teleurgesteld want deze route was zeker te doen.Hij eindigde op een gedeelde 37° plaats samen met Lukas.Met een 37° plaats zou het zeer moeilijk worden om zich te kwalificeren voor de halve finales want dit is maar bestemd voor de 26 beste van de wereld.Loïc Timmermans deed uitstekend want hij topte deze route.Ook Sebastien Berthe topte zijn eerste qualificatie route.
S'avonds gingen alle deelnemers van de klimhal door het centrum van Valence naar de Speedklimwand die aan de andere kant van de stad lag.Het was als een openingsceremonie van de Olympische spelen.Eén deelnemer droeg een bordje met de naam van het land en daarachter volgden hun landgenoten.Sommmigen landen hadden maar één deelnemer zoals Luxemburg en Litouwen.Er speelde een fanfare voor deze masa van meer dan 600 jeugdige klimmers uit alle landen van de wereld.Alle straten in het centrum van Valence werden afgezet en er reed politie voor en achter de parade.Het was een indrukwekkend schouwspel.De volgende dag stond er een hele pagina in de lokale krant "Le Dauphine" met een kleine foto op de voorpagina. De klimmers voelden zich hier hartelijk welkom !
Dag 2:
Ignace spoelde de teleurstelling door en begon vrijdag aan de tweede kwalificatieroute met volle moed.Er was namelijk nog een kleine kans om zich te qualificeren.Nu mocht hij als tiende starten.Hij klom de route ontspannend en goed.Hij moest echter loslaten in de moeilijke pas in het dak.Lukas geraakte tot identiek dezelfde pas .In deze route eindigden ze beiden op een 24ste plaats maar dit veranderde niets aan hun uiteindelijke 37° plaats zodat ze niet gekwalificeerd waren voor de halve finale.
Loic en Sebastien klommen uitstekend en behaalden wel de halve finales.
Voor de anderen was de leadwedstrijd dus vandaag geëindigd en stond hun resutaat voor de Lead al vast.
Chloé Mattheys 29ste op 69 deelneemsters Meisjes A.
Ignace Debreyne en Lukas Geudens beiden 37ste op 70 deelnemers Jongens B.
Manon Mattheys 45 op 67 Deelneemsters Meisjes B.
Cédric Claert 47ste op 81 deelnamers Jongens A.
Jonathan Berthe 48 ste op 70 deelnemers Jongens B.
Jurgen Lis 49ste op 70 deelnemers Junioren jongens.
Camille Duhoux 52ste op 67 deelneemsters Meisjes B.
S'namiddags was er ook nog de speedklimwedstrijd op de mooie buitenklimwand.Hier namen ook enkele Belgen aan deel.
De route werd geklommen op de officiële grepen van de Wereldrecord muur.
De Belgen hadden niet specifiek op deze grepen getraind maar gaven toch het beste van zichzelf.
Ignace klom de twee routes in een tijd van 40,66 sec en behaalde daarmee de 25 ste plaats van de 40 deelnemers in Jongens B.De snelste Belg was Jurgen Lis met een tijd van 36,23 sec .
De anderen :
Sebastien Berthe : 46,8 sec
Jonathan Berthe : 47,47 sec
Camille Duhoux : 65,84 sec
Aangezien Ignace ook niet gekwalificeerd was voor de Speedfinale ,was het kampioenschap voor hem voorbij.Hij klom zijn speedroutes om 21.15 Hr op vrijdagavond.Hij was echter nog gemotiveerd om te klimmen en daarom besloot hij om s'nachts in de auto te slapen terwijl zijn Pa reed naar de Boulder Aan de Zee BAZ wedstrijd in Scheveningen (Nederland) .Een tocht van bijna 1000 km in de auto !
Dag 3
Terwijl Ignace in Nederland was ,klommen Loïc en Sebastien Berthe de halve finales in Valence.
Ze deden hun uiterste best en behaalden een mooi resultaat.
Loic : 11° plaats Jongens B
Sebastien : 13 ° plaats Jongens A.
Ignace was blij dat hij aan dit Wereld Jeugdkampioenschap heeft kunnen deelnemen en heeft genoten van het klimmen met andere jongeren van over de hele wereld.
vrijdag 21 augustus 2009
Wereld beker Volwassenen Imst 21-22 Augustus 2009 Live
Update : Muriel Sarkany behaalde een 10de plaats.Het wonderkind Adam Ondra won zijn tweede wedstrijd bij de mannen en Joanna Ernst was bij de vrouwen weer de sterkste.
21-22 Augustus vindt de Wereldbekerwedstrijd voor volwassenen plaats in Imst te Oostenrijk.
Zaterdag kan je de halve finales en finale volgen op de volgende link www.wettkampf.sportzentrum.at/wcimst09 .
Zo kan je supporteren voor onze Belgische klimster Muriel Sarkany die haar twee qualificatie routes topte en dus morgen in de halve finale zit.Halve finale start om 10.oo Hr en de finale om 18.45 Hr.
21-22 Augustus vindt de Wereldbekerwedstrijd voor volwassenen plaats in Imst te Oostenrijk.
Zaterdag kan je de halve finales en finale volgen op de volgende link www.wettkampf.sportzentrum.at/wcimst09 .
Zo kan je supporteren voor onze Belgische klimster Muriel Sarkany die haar twee qualificatie routes topte en dus morgen in de halve finale zit.Halve finale start om 10.oo Hr en de finale om 18.45 Hr.
Het uur van de waarheid
Onderstaand artikel stond in de Klettern van september 2009.Ik heb het voor jullie samengevat en vertaald want ik vond het een bloedstollend ”Believe it or not” verhaal.
De Britse Trad-klimmer James McHaffie probeerde de legendarische route Master’s Wall in Noord Wales à vue te klimmen. Zijn dramatische poging werd een legende.
Aan de Zwarte wand in Wales wordt vooral Trad geklommen. De laatste grote prestatie, een compacte plaat aan de Oostpeiler, topte Jerry Moffat in het jaar 1980.Nadat hij de bewegingen lange tijd had ingestudeerd, beklom Jerry de praktisch ongezekerde muur Master’s Wall (E7,6b).Master’s Wall loopt echter maar over drie vierde van de wand, het bovenste stuk gladde wand bleef lange tijd niet beklimbaar. Jonny Dawes loste de zelfmoordpuzzel op en beklom de route Indian face (E9,6c), de eerste E9 route van de wereld. Indian face is kompleet ongezekerd.
Elegant startte James de plaat te beklimmen, bracht aan de kleine zijgrepen steeds zijn gewicht goed laag zodat hij goed op zijn voeten stond. Zijn onervaren zekeringspartner gaf vlot touw zonder te beseffen dat dit touw maar voor zeer weinig nut was.
Na 30 meter zware,ongezekerde meters begon James te vertragen. Aan een passage waar een val de dood betekende, lag voor zich een beweging, die hij onmogelijk zou kunnen terug afklimmen. Zijn Cliffhanger , zijn enig mogelijke en extreem twijfelachtige zekeringsmogelijkheid , had hij vergeten. De rots was groen en vochtig. De route werd al vele jaren niet meer geklommen.
Met kloppend hart ging James door en greep de volgende greep. SHIT. De greep was slecht. Zijn positie werd minder gunstig, nu ging het om alles of niets. Vele à vue beklimmingen van E7 routes hadden hem echter mentaal sterk gemaakt om verder te klimmen. Het volgende kantje lag ver buiten zijn bereik, hij plaatste daarom zijn voet iets hoger ….STREKKEN ..en bracht de ene vinger na de andere op de rand. Nu was hij volledig uitgestrekt. Wild met de voeten roeiend lukte het hem noch vast te houden. Naar zijn gevoel had hij al E8 geklommen, het klimmen werd echter nog maar zwaarder. VERTWIJFELING
Met paniekerige wijd opengesperde ogen zocht hij de wand af en ontdekte de volgende greep van Master’s Wall enkele onmogelijke meters naar links. Hij was afgeweken van de route en zat ofwel in de route Indian Face of ergens in niemandsland tussen beide routes. Hij was à vue op een terrein dat minstens E9 was en daarvoor was hij niet klaar.
Hoog boven op de plaat zittend als een kind dat op de stroming in een meer gedreven had, begon James te breken. Zijn zelfvertrouwen was samen met de grepen verdwenen. Hij kon niet meer verder en niet terug. Met verkrampte benen en uitschuivende schoenen begon hij te vloeken. Dan werd hij stil en legde zijn voorhoofd tegen de rots. Zijn snellere, luidere ademhaling veranderde in rochelen. Zijn partner hield het nutteloze touw vast als een rozenkrans, zijn vingers streken zenuwachtig over de beide strengen. Terwijl James vertwijfeld probeerde, de balans te houden, greep James met één hand de zijgreep en bracht de andere hand voorzichtig naar zijn gordel. Hij bond zich uit en bekeek met grote angst hoe beide touwen over de rots in de diepte vielen. Hier stond hij nu moederziel alleen en volledig ongezekerd 40 meter boven de grond. Zijn zekeringspartner pakte het touw en spurtte weg om James van boven te redden. Hij kende echter de weg niet aan deze wand en weldra van hem van niets meer te horen of te zien. Een volledig uur verliep en er was nog geen touw te zien.
Eerst ademde James rustig, leunde zijn kop tegen de wand en wisselde ritmisch handen en voeten op de grepen en voetsteunen af, om tegen de vermoeidheid te strijden.Hij stond aan een moeilijke passage, de kleine randen waren slecht. Uiteindelijk werd het hem teveel en begon hij te wenen. Hij schreeuwde om zijn leven. Hij schreeuwde zijn partner verschrikkelijke dingen toe, werden echter ongehoord weggewaaid door de bijtende wind. Hij schreeuwde verder. Een tweede uur verliep.
Met het derde uur kwam de stilte. Tranen bedekten zijn bril. Hij kon zijn vingers en tenen niet meer voelen. Met tenen en vingers die aanvoelden als was, was het te moeilijk zin positie te veranderen. Zijn gewicht drukte op zin zolen van zijn schoenen, verboog de rubber van zijn schoenen iets te ver. Langzaam sloot hij zijn ogen. Dan, een geruis. Het touw slingerde de rots naar beneden drie meter naast hem. Hij kon daar niet naar toe klimmen. Ondraaglijk traag slingerde het in de wind, dichter en dichter tot … hij het kon grijpen.
Met verkrampte handen en volledig uitgeput probeerde James een mastworp te maken, probeerde wanhopig met het touw een ophanglus te maken. Het lukte hem niet.Hij jankte. Met zijn laatste kracht duwde hij het touw door de snapper van de musketon, op dat moment glijden zijn voeten weg.Hij viel. DOOD
Terwijl hij het touw door de musketon zag flitsen werd het hem duidelijke dat hij geen juiste knoop had gemaakt. Hij had het touw maar eenmaal om het metaal gewikkeld. Nu viel hij als een pop de plaat naar beneden. Plotseling knalde hij tegen de rots, veerde kort op naar boven en stopte uiteindelijk met een schok.
Tien meter boven de grond stopte zijn val. Een eenvoudige krul in het touw had zich in zijn musketon verklemd. Hij ging een moment aan dit touw. Dan begon hij te wenen.
James McHaffie overleefde deze bloedstollende val met blaren op zijn vingers en kan sindsdien zijn teenuiteinden niet meer goed voelen.
De Britse Trad-klimmer James McHaffie probeerde de legendarische route Master’s Wall in Noord Wales à vue te klimmen. Zijn dramatische poging werd een legende.
Aan de Zwarte wand in Wales wordt vooral Trad geklommen. De laatste grote prestatie, een compacte plaat aan de Oostpeiler, topte Jerry Moffat in het jaar 1980.Nadat hij de bewegingen lange tijd had ingestudeerd, beklom Jerry de praktisch ongezekerde muur Master’s Wall (E7,6b).Master’s Wall loopt echter maar over drie vierde van de wand, het bovenste stuk gladde wand bleef lange tijd niet beklimbaar. Jonny Dawes loste de zelfmoordpuzzel op en beklom de route Indian face (E9,6c), de eerste E9 route van de wereld. Indian face is kompleet ongezekerd.
Elegant startte James de plaat te beklimmen, bracht aan de kleine zijgrepen steeds zijn gewicht goed laag zodat hij goed op zijn voeten stond. Zijn onervaren zekeringspartner gaf vlot touw zonder te beseffen dat dit touw maar voor zeer weinig nut was.
Na 30 meter zware,ongezekerde meters begon James te vertragen. Aan een passage waar een val de dood betekende, lag voor zich een beweging, die hij onmogelijk zou kunnen terug afklimmen. Zijn Cliffhanger , zijn enig mogelijke en extreem twijfelachtige zekeringsmogelijkheid , had hij vergeten. De rots was groen en vochtig. De route werd al vele jaren niet meer geklommen.
Met kloppend hart ging James door en greep de volgende greep. SHIT. De greep was slecht. Zijn positie werd minder gunstig, nu ging het om alles of niets. Vele à vue beklimmingen van E7 routes hadden hem echter mentaal sterk gemaakt om verder te klimmen. Het volgende kantje lag ver buiten zijn bereik, hij plaatste daarom zijn voet iets hoger ….STREKKEN ..en bracht de ene vinger na de andere op de rand. Nu was hij volledig uitgestrekt. Wild met de voeten roeiend lukte het hem noch vast te houden. Naar zijn gevoel had hij al E8 geklommen, het klimmen werd echter nog maar zwaarder. VERTWIJFELING
Met paniekerige wijd opengesperde ogen zocht hij de wand af en ontdekte de volgende greep van Master’s Wall enkele onmogelijke meters naar links. Hij was afgeweken van de route en zat ofwel in de route Indian Face of ergens in niemandsland tussen beide routes. Hij was à vue op een terrein dat minstens E9 was en daarvoor was hij niet klaar.
Hoog boven op de plaat zittend als een kind dat op de stroming in een meer gedreven had, begon James te breken. Zijn zelfvertrouwen was samen met de grepen verdwenen. Hij kon niet meer verder en niet terug. Met verkrampte benen en uitschuivende schoenen begon hij te vloeken. Dan werd hij stil en legde zijn voorhoofd tegen de rots. Zijn snellere, luidere ademhaling veranderde in rochelen. Zijn partner hield het nutteloze touw vast als een rozenkrans, zijn vingers streken zenuwachtig over de beide strengen. Terwijl James vertwijfeld probeerde, de balans te houden, greep James met één hand de zijgreep en bracht de andere hand voorzichtig naar zijn gordel. Hij bond zich uit en bekeek met grote angst hoe beide touwen over de rots in de diepte vielen. Hier stond hij nu moederziel alleen en volledig ongezekerd 40 meter boven de grond. Zijn zekeringspartner pakte het touw en spurtte weg om James van boven te redden. Hij kende echter de weg niet aan deze wand en weldra van hem van niets meer te horen of te zien. Een volledig uur verliep en er was nog geen touw te zien.
Eerst ademde James rustig, leunde zijn kop tegen de wand en wisselde ritmisch handen en voeten op de grepen en voetsteunen af, om tegen de vermoeidheid te strijden.Hij stond aan een moeilijke passage, de kleine randen waren slecht. Uiteindelijk werd het hem teveel en begon hij te wenen. Hij schreeuwde om zijn leven. Hij schreeuwde zijn partner verschrikkelijke dingen toe, werden echter ongehoord weggewaaid door de bijtende wind. Hij schreeuwde verder. Een tweede uur verliep.
Met het derde uur kwam de stilte. Tranen bedekten zijn bril. Hij kon zijn vingers en tenen niet meer voelen. Met tenen en vingers die aanvoelden als was, was het te moeilijk zin positie te veranderen. Zijn gewicht drukte op zin zolen van zijn schoenen, verboog de rubber van zijn schoenen iets te ver. Langzaam sloot hij zijn ogen. Dan, een geruis. Het touw slingerde de rots naar beneden drie meter naast hem. Hij kon daar niet naar toe klimmen. Ondraaglijk traag slingerde het in de wind, dichter en dichter tot … hij het kon grijpen.
Met verkrampte handen en volledig uitgeput probeerde James een mastworp te maken, probeerde wanhopig met het touw een ophanglus te maken. Het lukte hem niet.Hij jankte. Met zijn laatste kracht duwde hij het touw door de snapper van de musketon, op dat moment glijden zijn voeten weg.Hij viel. DOOD
Terwijl hij het touw door de musketon zag flitsen werd het hem duidelijke dat hij geen juiste knoop had gemaakt. Hij had het touw maar eenmaal om het metaal gewikkeld. Nu viel hij als een pop de plaat naar beneden. Plotseling knalde hij tegen de rots, veerde kort op naar boven en stopte uiteindelijk met een schok.
Tien meter boven de grond stopte zijn val. Een eenvoudige krul in het touw had zich in zijn musketon verklemd. Hij ging een moment aan dit touw. Dan begon hij te wenen.
James McHaffie overleefde deze bloedstollende val met blaren op zijn vingers en kan sindsdien zijn teenuiteinden niet meer goed voelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)